1910 жылғы 24 желтоқсан
Болашақ қазақ халқының даңқты перзенті Момыналының отбасында дүниеге келді. Анасының есімі Разия Әбдрахманқызы. Бауыржанның Үбіш, Үбиан, Сәлима, Әлима деген әпкелері және Тәуіржан есімді бауыры болған. Әкесінің тоқалы Айхан Құрамысқызынан Мауысжан есімді бала болған.
Бауыржан Момышұлының шыққан тегі – ұлы жүздің дулат тайпасының шымыр руы. Шежіре бойынша оның толық ру-тайпалық тегі былай таратылады: Дулат – Шымыр – Бекболат – Шілмембет – Амалдық – Алдаберген – Барбол – Баубек – Үсен – Әжі – Бақтияр – Әділ – Имаш – Момыналы (1860-1939). Бұл шежіре Момышұлының көптомдығының «Шежіре» кітабынан алынды.
Әкесі Момыш қарапайым шаруа, ауылдағы беделді адамдардың бірі болған. Атасы Имаш өз заманында ауыл-аймаққа сыйлы, абыройлы, ел арасында сөз ұстап, әділдігімен танылған тұлға болған деседі. Осы ата-бабасынан дарыған өр мінез, өткірлік пен әділдік қасиеттері Бауыржанның болмысына терең әсер еткен.
Бауыржан өз шежіресін жақсы біліп, ата-тегін мақтан тұтқан және өзінің қазақ екенін, ұлттық салт-дәстүрді берік ұстанатынын әрдайым айтып отыратын болған.
1917 жылдың қоңыр күзі
Жас Бауыржан алғаш рет мектеп табалдырығын аттады. Ол Жамбыл облысы Жуалы ауданындағы ауылдық бастауыш мектепте сауатын аша бастады. Бауыржанның алғашқы ұстаздары оның бойындағы зеректік пен батыл мінезін ерте байқап, ерекше ықылас танытты. Мектепте ол тез арада білімге деген құштарлығымен, алғырлығымен көзге түсіп, қатарластарының алды болды. Осы білім ордасында жас Бауыржанның оқуға деген ынтасы оянып, болашақ өмір жолындағы алғашқы қадамы қаланды.
1921 жылы
Оқуға талапты бала Бауыржан бастауыш мектептегі оқуын жалғастыру үшін Жамбыл облысындағы Аса ауылындағы интернатқа орналасты. Бұл интернатта білім алудың ерекшелігі сол – балалар үйінен алыс жерде жатып оқуға бейімделіп, ерте жастан дербестікке, тәртіп пен жауапкершілікке үйренді. Интернат өмірі жас Бауыржанның мінезін шыңдап, табандылық, төзімділік қасиеттерін дамытуға септігін тигізді.
1924-1928 жылдары
Бауыржан білімін одан әрі жалғастыру мақсатында Шымкент қаласындағы жеті жылдық мектепте оқиды. Бұл кезеңде ол білімін тереңдетіп, әдебиет, тарих пәндеріне ерекше қызығушылық танытады. Осы кезде оған қазақ әдебиетінің көрнекті өкілі, жазушы Жүсіпбек Аймауытұлы сабақ берді.
Ұстазы Жүсіпбек Аймауытұлының берген білімі мен рухани тәлім-тәрбиесі жас Бауыржанның әдебиетке, мәдениетке деген қызығушылығын тереңдетіп, шығармашылық қабілеттерін шыңдады. Осы мектепте оның сыныптастарының қатарында кейіннен қазақ әдебиетінің көрнекті ақыны болған Әбділда Тәжібаев пен белгілі жазушы, аудармашы Құрманбек Сағындықов та бар еді.
1928 жылы
Білімін жетілдіру үшін Бауыржан Момышұлы Орынбор қаласындағы Қазақ педагогикалық институтына оқуға түседі. Орынбор жас Бауыржанның рухани және мәдени тұрғыда өсуіне ерекше әсер етеді. Алайда тұрмыстық жағдайдың қиындығына байланысты оқуын аяқтай алмай, туған жеріне қайтып оралуға мәжбүр болады.
Осы жылы ол Бибіжамал Мұқанқызымен некелеседі. Ол кезде Бауыржан 18 жаста, Бибіжамал 15 жаста еді. Бұл — дәстүрлі қазақ ғұрпы бойынша ата-ананың келісімімен болған некелесу болды.
1929-1931 жылдар аралығы
Бауыржан Момышұлы Әулиеата (қазіргі Тараз) қаласындағы тоғыз жылдық мектепті бітіріп шығады да, туған жері Жуалы ауданындағы бастауыш мектепте ұстаздық қызмет атқарады. Осы кезеңде ол жас ұрпақты тәрбиелеуге бар күшін салып, ауыл балаларын білім нәрімен сусындатуға үлес қосады.
1931 жылы
Бауыржан Момышұлы туған өлкесі Жуалы аудандық милиция бөлімінде алты айға жуық уақыт қызмет атқарды. Осы кезеңде ол қоғамдық тәртіп пен заңдылықты сақтау ісіне жауапкершілікпен қарап, әділдік пен тәртіпке берік болуды бойына сіңірді. Бұл жұмыс оның кейінгі әскери қызметінде қажет болған шапшаңдық, қырағылық және адамдармен тіл табысу дағдыларын жетілдіре түсті. Аудандық милициядағы тәжірибе Бауыржанның әділеттілік ұстанымын нығайтып, болашақта қатал әрі әділ командир болып қалыптасуына септігін тигізді. Осылайша, ол елінің қауіпсіздігі мен тыныштығын қорғау жолындағы алғашқы маңызды тәжірибесін жинақтады.
1932-1934 жылдары
Бауыржан Момышұлы Совет Одағының Қызыл Армия қатарында әскери міндетін өтейді. 1932 жылы әскери қызметке кіріскен ол алғашқы әскери дайындықтан өтіп, қару-жарақ түрлерін меңгеріп, әскери тактиканың қыр-сырын игереді. 1933 жылы әскери дайындығын жетілдіру мақсатында полк жанындағы әскери мектепті үздік аяқтайды.
1936 жылы
Бір жылдың ішінде Бауыржан түрлі сынақтардан өтеді. Әуелі ол Шымкент қаласындағы Өнеркәсіп банкінде экономист болып еңбек жолын жалғастырады. Осы қызметте жүріп, біліктілігін жетілдіру мақсатында Ленинградтағы Финанс академиясының жанындағы бір жылдық арнайы курсты да табысты аяқтайды. Осы жылдың соңына қарай әскери қызметке қайта оралып, рота командирі және полк штабы бастығының көмекшісі болып тағайындалады.
1937 жылдан бастап
Бауыржан Момышұлы Совет Одағының Қиыр Шығыс аймағында әскери қызметін жалғастырады. Бұл кезеңде ол стратегиялық маңызы зор өңірдегі әскери бөлімдерде рота, батальон командирі болып жауапты қызметтер атқарады. Қиыр Шығыста қызмет ету барысында Бауыржан әскери тәртіп пен басқарудың озық үлгілерін игеріп, тәжірибесін тереңдете түседі.
Әсіресе, ат үстінде күрделі әскери ойындар мен түрлі шабуылдау тәсілдерін шебер орындап, жоғары қолбасшылардың назарына ілігеді. Осындай жаттығулардың бірінде оның ептілігі мен батылдығына маршал Василий Константинович Блюхердің өзі тәнті болып, жас қазақ офицерінің шеберлігін жоғары бағалайды.
1940 жылы
Әскери мансабындағы маңызды қызметке көтерілген Бауыржан Момышұлы Украинаның Житомир қаласында орналасқан 202-нші арнаулы танкке қарсы шабуылдайтын дивизионның командирі болып тағайындалады. Бұл қызметте жүріп ол танкке қарсы күрестің озық тактикалық тәсілдерін жан-жақты меңгеріп, жауынгерлік даярлық пен әскери тәртіпті нығайтуға бар күш-жігерін жұмсайды.
1941 жылдың басы
Алматыдағы Қазақ әскери комиссариатының нұсқаушысы қызметіне кіріскеніне көп өтпей Талғарда жасақталған 316-ншы атқыштар дивизиясының құрамында Совет-герман соғысына аттанады.
1941 жылғы 3 қазан
Бауыржан ұлы Бақытжан Момышұлы дүниеге келді. Әкесі майданда жүргенде өмір есігін ашқан Бақытжан бала кезінен әкесінің ерлік рухымен тәрбиеленіп, оның есімін мақтан тұтып өсті. Бақытжан Момышұлы кейіннен қазақ халқының белгілі жазушысы, аудармашысы, қоғам қайраткері ретінде танылып, әкесінің рухани мұрасын насихаттауға көп еңбек сіңірді. Ол әкесі жайлы естеліктер жазып, батырдың рухани әлемін, өмір жолын халыққа кеңінен танытты. Әкесі болса оны «ІІ Момышұлы» деп атады.
1941 жылғы 6 қазан
Бауыржан Момышұлы басқарған батальон Батыс майданда генерал Константин Константинович Рокоссовский қолбасшылық еткен 16-армия құрамында Мәскеу түбіндегі аса маңызды әрі шешуші бағыттардың бірі – Волоколамск бағытындағы шайқастарға қатысады. Бұл кезеңде неміс әскерлері Мәскеуге жақындап, Совет Одағының астанасына қауіп төндірген еді. Бауыржан 316-ншы дивизиядағы батальон командирі ретінде Мәскеу үшін болған шайқастарда ерекше ерлік, әскери шеберлік пен батылдық танытады.
1941 жылдың 16-18 қарашасы
Вермахт Мәскеуге екінші дүркін жойқын шабуыл бастаған кезде Бауыржан Момышұлы басқарған батальон негізгі дивизия құрамынан ажырап, Матронино селосының маңында жаумен бетпе-бет келеді. Бұл тұста немістер сан жағынан да, техника жағынан да басымдыққа ие еді. Осындай қиын жағдайда Бауыржан Момышұлы өз батальонын шебер басқарып, жауынгерлерді рухтандырып, жаудың шабуылына батыл тойтарыс береді. Үш күнге созылған бұл кескілескен шайқаста батальон немістерге үлкен шығын келтіріп, Мәскеуге қарай аттап бастыртпайды. Матронино селосы түбіндегі осы ерлігі үшін Бауыржанның есімі кең тарап, әскери ортада оның қолбасшылық шеберлігі жоғары бағаланады.
1941 жылғы 23 қараша
Мәскеу түбіндегі аса ауыр әрі шешуші шайқастарда ерекше ерлік пен қаһармандық көрсеткен 316-ншы атқыштар дивизиясына осы дивизияны басқарған, аты аңызға айналған қолбасшы генерал Иван Васильевич Панфиловтің есімі берілді. Бұл дивизия бұдан былай «8-нші гвардиялық Панфилов дивизиясы» деп аталып, Совет Одағының әскери тарихына ерлік пен батырлықтың символы ретінде енді.
1941 жылғы 26 қараша
Мәскеу түбіндегі қиян-кескі шайқастарда көрсеткен ерлігі мен командирлік шеберлігі үшін Бауыржан Момышұлы маршал Константин Константинович Рокоссовскийдің бұйрығымен полк командирі болып тағайындалды. Бұл лауазымға көтерілген соң Бауыржан басқарған әскери құрамалар Волоколамск бағытындағы стратегиялық маңызды шептерді асқан табандылықпен қорғап, жауды алға бастыртпады.
1941 жылғы 15 желтоқсан
Бауыржан Момышұлы басқаратын әскери бөлімше генерал К.К.Рокоссовскийдің 16-ншы армиясының құрамынан шығып, Ставканың резервіне ауыстырылады. Бұл шешім әскери бөлімшенің алдыңғы шептегі ауыр шайқастардан кейін күш-қуатын қалпына келтіру және жаңа әскери тапсырмаларға дайындалуы үшін қабылданды. Ставканың резервінде болған кезеңде, яғни 16-30 желтоқсан аралығында Бауыржан өз әскерін қайта жасақтап, сарбаздардың жауынгерлік дайындығын арттыру жұмыстарымен айналысты.
1942 жылғы 16 наурыз
Бауыржан Момышұлы Солтүстік-Батыс және Калинин майдандарындағы аса ауыр шайқастарда көрсеткен ерекше ерлігі мен әскери шеберлігі үшін Совет Одағының ең жоғары марапаттарының бірі – Ленин орденімен марапатталады.
1942-1943 жылдары
Солтүстік-Батыс майданының құрамында Ловать өзені бойындағы Холм қаласы түбінде маңызды қорғаныс шебін ұйымдастыруға тікелей қатысады. Бұл кезеңде ол әскери стратегиялық және тактикалық шеберлігін пайдаланып, қорғаныс позицияларын бекітіп, жаудың шабуылдарын тойтаруға белсене араласады. Әсіресе Холм қаласы маңындағы ұзаққа созылған шайқастарда оның басшылық етуімен жауынгерлер жанқиярлықпен күресіп, жауға ауыр соққылар береді.
1942 жылғы маусым, қазан айлары
Маусым айында шешуші шайқастардағы асқан ерлігі мен командирлік қабілеті үшін Бауыржан Момышұлына подполковник әскери шені беріледі. Араға аз ғана уақыт салып, яғни 1942 жылдың қазан айында жауынгерлік міндеттерін абыроймен атқарғаны, тактикалық шешімдерді шебер қолданғаны және майдандағы жеке басының ерлігі үшін ол полковник шеніне дейін жоғарылайды.
1944 жылы
Дивизия командирі болып қызмет атқарып жүрген кезінде Бауыржан Момышұлы Беларусь жеріндегі Дубровка деревнясының маңындағы ұрыстарда ауыр жарақат алады. Ауыр жараланса да, ұрыс даласын тастамай, батылдық пен ерік-жігер танытып, әскери бөлімшелерін басқаруды жалғастырады. Дәрігерлердің қатаң талабымен госпитальға жеткізілгенімен, ол тез арада майдан шебіне қайта оралып, өз міндетін әрі қарай жалғастырды.
Осы жылдың басында Бауыржан Момышұлы басқарған әскери құрамалар 12-нші Прибалтика майданының құрамында Пушкин таулары мен Новосокольники түбінде кескілескен шабуыл ұрыстарын жүргізді. Бұл бағытта совет әскері жаудың күшті бекініс шебіне тап болып, стратегиялық маңызы зор биіктіктер үшін ауыр шайқастар өткізді. Бауыржан Момышұлы шабуыл операцияларын басқару барысында батыл әрі тиімді тактикалық шешімдер қабылдап, жауынгерлерін жеңіске сендіре білді. Соның арқасында немістердің қорғаныс шебі бұзылып, бірнеше маңызды елді мекен жаудан азат етілді.
1944 жылы
Латвияның стратегиялық маңызы зор Режица (қазіргі Резекне) қаласын жаудан азат етуге белсене атсалысқан әскери құраманы да Бауыржан Момышұлы басқарған. Осы әскери операцияны сәтті жүргізгені және қаланы азат етудегі ерен ерлігі үшін оның дивизиясына «Режицалық» құрметті атағы берілді. Сонымен қатар осы жолы Бауыржан Момышұлы 2-дәрежелі Суворов орденімен марапатталады.
Майдан даласында бірнеше рет ауыр жараланып, үздіксіз ұрыс жүргізген Бауыржан Момышұлының денсаулығы нашарлап, 1944 жылы Алматы қаласындағы әскери госпитальға емделуге жіберілді. Ұзақ уақыт бойы майдандағы ауыр шайқастар мен үзіліссіз әскери жорықтар оның денсаулығына айтарлықтай зиянын тигізген еді. Госпитальда емделу кезеңінде ол әскери тәжірибесін сараптап, жауынгерлік естеліктерін қағаз бетіне түсіре бастайды.
1945 жылдың 6 қаңтары
Алматыға келген Бауыржан Момышұлын Қазақ КСР Ғылым академиясының президенті Қаныш Имантайұлы Сәтбаев арнайы кездесуге шақырады. Академик Сәтбаев соғыстың майдан даласындағы шынайы жағдайын, әскери тәжірибе мен ерлік істерді халыққа, әсіресе жас буынға жеткізу мақсатында Бауыржаннан академия қабырғасында соғыс тақырыбында әңгіме-лекция өткізуін сұрайды. Осы кездесу барысында Бауыржан майдандағы қиыншылықтар, жауынгерлердің ерлігі мен табандылығы туралы әсерлі әңгімелер айтып, соғыс психологиясын, оны бейнелеудегі әдебиеттің ролін баяндап береді.
1945 жылдың 21 қаңтары
Гвардия полковнигі Бауыржан Момышұлы Екінші Прибалтика майданына қарасты 6-ншы гвардиялық армия құрамындағы 9-ншы гвардиялық атқыштар дивизиясының командирі болып тағайындалады. Бұл кезеңде Екінші Прибалтика майданы Балтық бойындағы стратегиялық маңызы зор бағыттарда ауыр шайқастар жүргізіп жатқан еді. Бауыржан Момышұлы басқарған дивизия майданның алғы шебінде болып, аса күрделі әрі жауапты тапсырмаларды орындап, жаудың қорғаныс шептерін бұзуда үлкен жетістіктерге жетеді.
1945 жылдың ақпан-наурыз айлары
Алматы госпиталінде дәрігерлердің жан-жақты күтімінің арқасында денсаулығын біршама қалпына келтіріп, қайтадан қатарға қосылған Бауыржан Момышұлы басқарған 9-ншы гвардиялық атқыштар дивизиясы стратегиялық маңызы зор Приекуле теміржол станциясы маңындағы аса маңызды ұрыстарға қатысады. Осы шайқастарда дивизия солтүстік-батыс бағытында орналасқан неміс әскерлерінің үш қуатты бекінісін бірінен соң бірін бұзып өтіп, жаудың қорғаныс шебін талқандап қоймай, он бес елді мекенді азат етеді.
1945 жылдың көктемі
Бауыржан Момышұлы басқарған 9-ншы гвардиялық атқыштар дивизиясы Екінші дүниежүзілік соғыстың соңғы кезеңіндегі маңызды әскери операциялардың бірі – Курляндия түбегіндегі жаудың 350 мыңдық қуатты әскер тобын талқандау операциясын бастан кешіреді. Бұл операцияда дивизия жауынгерлері Бауыржанның басшылығымен аса ауыр әрі ұзаққа созылған шайқастарды өткізіп, немістердің берік бекінген қорғаныс шебін бұзып өтеді. Осы ерлік істері мен батырлықтары үшін дивизия құрамынан 36 жауынгер Совет Одағының Батыры деген ең жоғары атаққа ие болады. Алайда осы атақ Бауыржанның өзіне бұйырмайды.
1946-1948 жылдары
Соғыстан кейінгі уақыттарда Бауыржан Момышұлы Мәскеудегі Совет Одағының беделді әскери оқу орны – Ворошилов атындағы Жоғары әскери академияның тыңдаушысы болады. Бұл академияда ол әскери білімін тереңдетіп, тактика мен стратегияның озық әдістерін жан-жақты меңгереді. Академияда өткен екі жыл ішінде әскери ғылымның жаңалықтарымен танысып, біліктілігін одан әрі жетілдіре түсті.
1947 жылы
Қызы Коркина Елена Бауыржановна өмірге келді. Анасы – Бауыржан Момышұлының екінші әйелі Коркина Клавдия Николаевна.
1952 жылы
Бауыржан Момышұлы Совет Одағының ең жоғары әскери оқу орындарының бірі – Совет Армиясы Бас Штабының жанындағы Жоғары әскери академияны табысты аяқтап шығады. Бұл академияда ол әскери стратегия мен тактиканың жоғары деңгейдегі теориялық және тәжірибелік білімін терең меңгеріп, заманауи әскери басқарудың қыр-сырын жан-жақты игереді. Академияны бітіруі Бауыржанның әскери білімінің шыңы болып, ары қарай әскери мансапта үлкен лауазымды қызметтерге орналасуы тиіс еді, алайда тағдыр оны шеттете берді.
1953 жылы
Бауыржан Момышұлы академик Ван-Чон-Худың басқаруымен Қазақстанға арнайы келген Қытай делегациясымен кездесіп, екі елдің әскери тәжірибелері мен қарым-қатынас мәселелері бойынша пікір алмасты.
1950-1955 жылдар аралығы
Совет Армиясы әскери академиясында сабақ беріп, жас офицерлерді тәрбиелеуге атсалысады. Осы академияда дәріс беру кезінде өзінің бай әскери тәжірибесімен бөлісіп, жастарды отаншылдық пен әскери шеберлікке баулиды.
1956 жылы
Әскери қызметін аяқтап, елге оралғаннан кейін Бауыржан Момышұлы біраз уақыт бойы жұмыссыз жүреді. Сол кезеңде белгілі қоғам қайраткері, ғалым Өмірбек Жолдасбеков Алматыдағы Қазақ мемлекеттік университетінің әскери кафедрасына Бауыржанды қызметке алуға әрекет жасайды. Алайда сол тұстағы саяси жағдайға байланысты жоғары жақтағы кейбір басшылар тарапынан оған қарсылық туындайды. Бұл жағдай батырдың майданда көрсеткен ерліктеріне, халық арасындағы үлкен абыройына қарамастан, саяси көзқарастары мен тік мінезіне байланысты туындаған еді.
1955 жылдан бастап
Бауыржан Момышұлы шығармашылыққа біржола бет бұрып, өзінің майдандағы ерлік жолдарын, өмірлік тәжірибесін көркем шығармалары арқылы кейінгі ұрпаққа жеткізу ісімен айналысады. Оның көптеген шығармалары қазақ әдебиетінің алтын қорына енді.
1956 жылы
Жауынгер әрі жазушы Бауыржан Момышұлы «Ұшқан ұя» атты автобиографиялық шығармасы орыс тілінде Калинин қаласының кітап баспасында жарық көрді.
1961 жылы
Бауыржан Момышұлының үшінші жұбайы Баубекова Ғайникамалмен (Кәмаш апай деп те атайды) шаңырақ көтерді. Олар 12 жыл бірге ғұмыр кешті. Ғайникамал Бауыржанның өміріндегі маңызды тұлға болып, батырдың шығармашылық қызметіне, оның кітаптарын жазуына көп қолдау көрсетті. Ғайникамалдың жарқын бейнесі Бауыржанның кейінгі естеліктерінде ерекше ілтипатпен және құрметпен сипатталған.
1963 жылы
Куба үкіметінің арнайы шақыруымен Бауыржан Момышұлы осы елде он күндік сапарда болады. Осы сапары барысында ол Куба революциясының жетекшілерімен, кубалық әскери мамандармен, жастармен кездесу өткізіп, дәрістер оқиды. Куба басшылығы мен халқы тарапынан үлкен құрметке бөленеді. Елге оралғаннан кейін осы сапардағы әсерлері негізінде «Куба әсерлері» атты танымдық кітап жазып шығады.
1960 жылдардың аяғы
Бауыржан Момышұлының ұлы Бақытжан шаңырақ көтеріп, Зейнеп Ахметованы келін етіп түсірді. Зейнеп – қазақтың ұлттық салт-дәстүрін, әдет-ғұрпын берік ұстанған, рухани дүниесі бай, зиялы отбасының қызы еді. Ол Бауыржан Момышұлының келіні ғана емес, оның рухани мұрасын сақтап, кейінгі ұрпаққа жеткізуші, насихаттаушы тұлға ретінде де танылды. Зейнеп Ахметова атасының өнегелі өмірінен сыр шертіп, қазақ халқының салт-дәстүрін дәріптейтін «Шуақты күндер» атты естеліктер кітабын жазды. Туған немересі Ержанды атасы «ІІІ Момышұлы» деп атады.
1975 жылдан бері
Бауыржан Момышұлының соңғы жары – Жәмила Егембердиева. Ол Бауыржан Момышұлының өмірінің соңғы кезеңінде жанында болып, оған рухани тірек, қамқоршы бола білген жан еді. Бауыржанмен бірге өткізген күндеріндегі естеліктерін қағаз бетіне түсіріп, «Өмірінің өзі – дастан» («Жизнь его – эпическая») атты кітап жазды.
1982 жылғы 10 маусым
Даңқты батыр Бауыржан Момышұлы 1982 жылы 10 маусымда, 71 жасқа қараған шағында Алматы қаласында өмірден өтті.
Белгілі режиссер Қалила Умаров түсірген «Бауыржан Момышұлы» атты деректі фильмінде көрсетілгендей, ұлы батыр дүниеден өткеннен кейін оның денесі моргте төрт күн бойы жатып қалған. Бұл жағдай сол кездегі совет өкіметі басшыларының Қазақстанның Ресейге «өз еркімен» қосылғанының 250 жылдығын тойлап жатуымен тікелей байланысты. Екіншіден, батырдың мінезіне, өткір пікірлері мен билікке қатысты сыни көзқарастарына байланысты ресми қоштасу рәсімін ұйымдастыруға асықпаған сияқты.
Халықтың сүйікті ұлы, елінің қаһарманы «Кеңсай» зиратына жерленді.
Бауыржан Момышұлының ерліктері Совет-герман соғысы кезінде-ақ Совет Одағының Батыры атағына бірнеше рет ұсынылған болатын. Бірақ сол кездегі саяси жағдайға және оның тік мінезіне, жоғары әскери басшылықпен пікірталастарына байланысты бұл атақ оған уақытында берілмей қалған еді.
Өмірден өткеннен кейін оның ерлігі мен батырлығын мойындау мәселесі қоғамда қайта көтерілді. Қазақстанның белгілі қоғам қайраткерлері, зиялы қауым өкілдері бұл мәселені Мәскеу деңгейінде бірнеше рет көтеріп, батырға тиесілі әділ бағасын беру қажеттілігін талап етті.
Ақыры қоғамдық белсенділердің, соғыс ардагерлерінің, ұлы Бақытжан Момышұлының және ел басшылығының тынымсыз еңбегінің нәтижесінде ССРО Президенті М.С. Горбачевтің жарлығымен Бауыржан Момышұлына қайтыс болғаннан кейін, 1990 жылдың 11 желтоқсанында Совет Одағының Батыры атағы ресми түрде берілді.
Бұл атақты Бауыржанның отбасына Кремльде салтанатты түрде ССРО Жоғарғы Кеңесінің төрағасы Анатолий Лукьянов табыс етті. Осылайша тарихи әділдік орнап, қазақ халқының батыр перзентінің есімі Совет Одағы Батырларының қатарына енгізілді.
Қазақ халқының ұлы перзенті, даңқты әскери қолбасшы, Екінші дүниежүзілік соғыстың қаһарманы, Совет Одағының Батыры, жазушы, Түркістан ұлтшылы Бауыржан Момышұлының өмірінің жылнамасы осындай. Оның өмір жолы қазақ халқының тарихындағы айтулы оқиғалармен тұтасып жатыр. Батырдың әрбір қадамы елдің, ұлттың тағдырымен үндесіп, қиын-қыстау кезеңдерде халықтың рухын көтерді. Соғыс жылдарындағы қайталанбас ерлігі мен бейбіт күндегі терең шығармашылық мұрасы кейінгі ұрпаққа үлкен өнеге болып қалды.
